Motivatie
Ik houd heel erg van cabaret zowel Nederlandse cabaretiers als bijvoorbeeld Amerikaanse. Van alle CKV onderwerpen die wij moeten doen, vind ik dit en muziek het allerleukste. Ik ben al jaren een fan van Daniel Arends en ik heb zijn meeste shows op TV en op youtube gezien. De voorstelling ‘De Zachte Heelmeester’ kende ik nog niet ondanks dat dit een reprise voorstelling is. Andere cabaretiers die ik ook goed vind zijn bijvoorbeeld Leon van der Zanden, Youp van ‘t Hek Chris Rock. Voor deze voorstelling waren nog net kaartjes te krijgen. Daarom is het deze voorstelling geworden. Binnenkort komt er ook een film uit met Daniel Arends: Bro's Before Ho's. Ik ga daar zeker naar toe!
Voorbereiding
De recensies voor deze voorstelling zijn ontzettend positief. Waarom de voorstelling zo goed is wordt eigenlijk niet overal gezegd. De recensenten zijn vooral positief omdat hij heel eerlijk is over zichzelf, zijn onzekerheid en over de dagelijkse werkelijkheid. Het is daarom ook echt uit uit leven gegrepen.
Noot: Ik heb mijn commentaar op de recensies in zwart aangegeven
Enkele voorbeelden:
De spannendste cabaretier van het moment.
De zachte heelmeester is het baanbrekende programma van Daniël Arends. Winnaar Cameretten 2006, voor zijn vorige twee shows
genomineerd voor de cabaretprijs Neerlands Hoop. Grappig, innemend en expressief, maar ook onpeilbaar, scherp en verwarrend.
Daniël wordt alom - in de wandelgangen en daarbuiten - beschouwd als De Grote Belofte, dan wel Het Aanstormende Talent. Op punt van doorbreken dus.
Komt dat zien!
Regie: Ruut Weissman
Ik vond hem ook wel innemend en expressief. Onpeilbaar, scherp en verwarrend vond ik wel meevallen.
**********************
"Simpelweg de spannendste cabaretier van het moment" (Theo Maassen).
**********************
De pers over De zachte heelmeester:
Parool (****): Arends legt onze hypocrisie bloot
"In De zachte heelmeester valt alles op zijn plaats. Arends haalt de humor niet uit herkenning, maar uit schurende eerlijkheid. (...) Als het alleen maar grappen waren, zou je ze ‘te gemakkelijk' kunnen noemen. Maar in Arends' betoog zijn het vooral bloedserieuze voorbeelden van hoe mensen zich beschermen tegen pijn. Ook sterk zijn de persoonlijke verhalen. (...) Arends suggereert onzekerheid zonder het letterlijk uit te spreken. Schudt aan zijn eigen masker zonder het helemaal af te zetten. "Ik zou willen dat ik niet op mijn hoede hoefde te zijn. En dat jullie dat prima zouden vinden. " (...) Arends houdt je anderhalf uur aan een touwtje. Je wilt meer, maar krijgt het niet. Dat is razend spannend. Er komen verder meer dan voldoende mopjes voorbij. (...) Wat beklijft is echter de groei die Arends heeft doorgemaakt. Hij was immers als een goede stand-upcomedian. Dit is andere koek."
Voorbeelden van zijn persoonlijke verhalen zijn: dat hij verteld over zijn adoptie ouders, zijn pubertijd, zijn omvang (hij vindt zichzelf een dikke pinda), zijn relatie en zijn dochtertje. Hij verteld ook veel over zijn gevoelens.
NRC (****): Daniël Arends doortrapt in foute grappen
"In de regie van Ruut Weissman speelt Arends een doordachte voorstelling , waarin hij met ogenschijnlijk gemak accelereert en gast terug neemt, al naar gelang de opbouw van =zijn redeneringen meer of minder tempo vergt. In elk geval komen de grappen steeds uit een onverwachte hoek. Foute, incorrecte grappen zijn dat dus vaak, maar tegelijk lachwekkend. Althans: de in stand-up comedy hoogst bedreven Arends weet ze lachwekkend te maken door zijn publiek zo slim en met zo veel zachte dwang voor zich te winnen dat er nauwelijks meer enig verweer mogelijk is. Dat maakt hem tot een intrigerend cabaretier. "
Een voorbeeld van een foute grap was dat hij bij de oude vrouw van 80 de oorlog aanhaalde en iets riep over het verzet. De mevrouw werd daar echt boos over. Ik vond ook dat hij daar te ver ging.
Volkskrant (***)
"Daniël ergert zich dood aan al die meningen die worden rondgetetterd via talkshowtafels en sociale media. Het geschreeuw moet stoppen, illustreert hij aan de hand van een reeks rake voorbeelden. (...) Arends weigert om mee te doen aan de meningenbrij in de media, maar gelukkig is daar zijn vierde theatersolo, De zachte heelmeester. Daarin kan hij ongebreideld ‘verbaal agressief' zijn. (...) Arends is goed gebekt, en laat zijn publiek in anderhalf uur vele hoeken van het theater zien. Scherpzinnig. (...) Arends is een volleerde stand-up-comedian, die precies weet hoe hij zijn grappen moet timen en zijn publiek moet bespelen. "
Telegraaf (****)
"De winnaar van Cameretten 2006 paart bravoure aan een goede timing, slaat volop zijwegen in zonder uit de koets te raken en heeft ook nog iets te melden dat hout snijdt."
Verwachting
Gezien de lovende recensies waren mijn verwachtingen vooraf hooggespannen. Omdat er voor een deel grappen worden gemaakt als een stand up comedian is het nog de vraag hoe een en ander uit ging pakken. Elke voorstelling is daarom ook voor een deel anders. Hoofdthema ‘s komen wel terug.
Kijkwijzer Cabaret
Vorm
De voorstelling betrof een zogeheten ‘one man’ show. Daniel Arends stond alleen op het podium met als enig decor een aantal palen en een piano. Er was zo min mogelijk verder om de aandacht niet af te leiden van Daniel zelf. Hij was uiterst sober gekleed. Hij had gemakkelijke schoenen aan, een spijkerbroek, wit shirt en een jasje. Kleding die je normaal ook aan kunt doen voor elke andere gelegenheid. Eigenlijk was alles er op gericht om de aandacht niet af te leiden van Daniel en zijn grappen. Hij maakte zelfs een grap over de aankleding van het decor. Aan het begin van de voorstelling sloeg hij 1 toon aan op de piano en zei: “Zo, nu hebben we die tenminste gebruikt en dan staat ie er tenminste niet voor niets”. Hij heeft later nog wel een stuk op de piano gespeeld. Ik denk dat dat was om even op adem te komen, ter ontspanning omdat hij continu aan het werk was op het podium.
De theaterzaal van de Utrechtse stadsschouwburg is een lijsttheater. Het podium ligt verhoogd en de cabaretier kwam op vanuit de coulissen aan de zijkant. De zaal is verder heel hoog en heeft een arena opstelling. Ik zat op het balkon en had goed zicht over het geheel. Er werd weinig gedaan met lichteffecten. De spotlight was continu gericht op Daniel. Ook als het publiek een vraag werd gesteld en er kwam een antwoord uit de zaal dan bleef hij als enige belicht.
Af en toe was er wel muziek op de achtergrond. Vooral Klassieke. Daniel heeft ook nog een stuk klassiek piano gespeeld. Dat was eigenlijk een soort pauze voor hem. Er was geen echte pauze; hij is ruim anderhalf uur continu aan het werk geweest.
Daniel opende met een balletdans op een Engels nummer en Tai Chi bewegingen en had een heel verhaal waarom hij dat nodig vond. Hij verklaarde een en ander door te verwijzen naar zijn Aziatische roots. Hij zei: ‘het mooie van een vechtsport is eigenlijk daat je er voor moet zorgen dat je het niet nodig hebt’.
Hoewel Daniel Arends niet echt een stand up comedian is, speelde het publiek wel een belangrijke rol in zijn voorstelling. Een mevrouw van 80 jaar, die reageerde op een van zijn vragen, kreeg in zijn grappen een belangrijke rol. Hij vroeg haar o.a. waarom zij naar hem toe was gekomen. Haar antwoord was: ‘omdat jij zo lekker schuin bent.‘ Er ontstond zo wel een dialoog tussen haar en Daniel. Op een gegeven moment maakte hij een grove opmerking over haar verleden en de WOII en dat vond zij minder leuk. Dat zei ze ook en daarmee werd hij als het ware gedist. Hij bood zijn excuses aan en ging direct door met andere mensen in de zaal. Aan het einde van de avond kwam hij nog wel even bij haar terug en bedankte hij haar voor haar medewerking in de show.
Inhoud
Zoals al eerder aangegeven wisselt Daniel grappen met een interactie uit de zaal af met stukken cabaret. Dus sommige delen worden ter plekke verzonnen andere stukken zal hij in elke voorstelling gebruiken. Hij heeft heel veel zelfspot. Zo noemt hij zichzelf bijvoorbeeld ‘een dikke pinda.’
De thema’s die naar voren komen zijn vooral persoonlijk en autobiografisch. Daniel maakt veel grappen over zijn kersverse gezin, zijn pasgeboren dochtertje, over zijn verleden in Bussum en over zijn Indonesische afkomst. Zijn eigen leven loopt als een rode draad door de voorstelling. Deze thema’s komen wisselend aan de orde. Veel verhalend maar ook met een interactie met het publiek. Bijvoorbeeld met de vraag aan mensen: heeft u ook kinderen? Of: Kent u dat gevoel als uw vrouw....Bla bla? Maar ook: wie is er van Indonesische afkomst? De thema’s komen afwisselend met humor of meer serieus aan de orde. Bijvoorbeeld over zijn dochtertje sprak hij heel vertederend en over haar maakte hij geen grove grappen. Ook over zijn adoptie ouders eigenlijk niet. De leukste grappen vond ik die over zijn school en over Wiskunde. Vraag 6 is pi en LOL+ LOL= HIHI. En zijn verhaal over de slavernij. Hij roept dan uit: “Katoen is toch niet zwaar...”
Deze onderdelen zijn mij het meest zijn bijgebleven.
Functie
Het doel van de voorstelling was om het publiek te amuseren. Ik vond er niet echt een hele sterke boodschap in zitten. De voorstelling was bijvoorbeeld niet politiek geladen of zo. Ik vond het wel verrassend dat de hele zaal vol zat met veel jong publiek. En natuurlijk die mevrouw van 80. Er waren heel veel studenten en mensen onder de 30. Ik denk dat Daniel Arends deze mensen heel erg aanspreekt. Daniel bereikt zijn doel dan ook door gewoon over zijn eigen leven, dilemma’ s en dagelijkse beslommeringen te vertellen. Mensen herkennen dat en voelen zich daardoor denk ik aangesproken.
Sterke punten:
Ik vond het heel knap dat je ruim anderhalf uur naar hem kunt luisteren zonder dat je je verveeld. De verhalen die hij verteld zijn heel boeiend. En ook de interactie met de zaal. Dat vind ik echt heel sterk.
Zwakke punten:
Ik vond het stukje met de oude dame wat minder goed. Hij was soms met haar ook wel heel erg grof. Ik vind dfat je beter jongeren in de zeik kunt nemen dan zo’n oud mens. Hij had van mij ook wel iets minder over zichzelf hoeven te praten. Ik vind het leuker als hij over dingen verteld die iedereen kan meemaken.
Totale indruk
Zie tabel onderaan.
Eigen mening
Zoals in mijn motivatie al aangegeven vind ik deze vorm van kunst echt geweldig. Of ik nou naar Leon van der Zanden, Youp van t Hek of Gabriel Iglesia of iemand anders luister, ik vind cabaret gewoon heel leuk. Daniel Arends vind ik echt een topper. Dat komt omdat hij nog jong is, en relatief dicht bij mijn belevingswereld staat. Het schept ook een band dat hij hier in Bussum is opgegroeid. Door het bezoek aan deze voorstelling wil ik alleen nog maar vaker naar cabaretvoorstellingen of ze op TV zien. Gelukkig is het de tijd van het jaar dat er weer veel conferences op TV te zien zijn!
Ik heb van deze voorstelling ontzettend genoten en ik denk ook wel alles begrepen. Daniel verteld veel over zijn eigen leven en de keuzes die hij maakt en waarom hij doet wat hij doet. Dat is goed te begrijpen. Ook de grappen die hij met de zaal maakt zijn uit het leven gegrepen.
Het enige wat ik niet echt snap is de titel van de voorstelling. Deze is : ‘De Zachte Heelmeester’. Dit komt natuurlijk van het gezegde: ‘ Zachte heelmeesters maken stinkende wonden’. Wat dat precies met de voorstelling te maken heeft, lijkt me erg ver gezocht. Ik heb op internet gezocht of er ergens een verklaring voor de titel is, maar die heb ik niet gevonden.
Ik houd heel erg van cabaret zowel Nederlandse cabaretiers als bijvoorbeeld Amerikaanse. Van alle CKV onderwerpen die wij moeten doen, vind ik dit en muziek het allerleukste. Ik ben al jaren een fan van Daniel Arends en ik heb zijn meeste shows op TV en op youtube gezien. De voorstelling ‘De Zachte Heelmeester’ kende ik nog niet ondanks dat dit een reprise voorstelling is. Andere cabaretiers die ik ook goed vind zijn bijvoorbeeld Leon van der Zanden, Youp van ‘t Hek Chris Rock. Voor deze voorstelling waren nog net kaartjes te krijgen. Daarom is het deze voorstelling geworden. Binnenkort komt er ook een film uit met Daniel Arends: Bro's Before Ho's. Ik ga daar zeker naar toe!
Voorbereiding
De recensies voor deze voorstelling zijn ontzettend positief. Waarom de voorstelling zo goed is wordt eigenlijk niet overal gezegd. De recensenten zijn vooral positief omdat hij heel eerlijk is over zichzelf, zijn onzekerheid en over de dagelijkse werkelijkheid. Het is daarom ook echt uit uit leven gegrepen.
Noot: Ik heb mijn commentaar op de recensies in zwart aangegeven
Enkele voorbeelden:
De spannendste cabaretier van het moment.
De zachte heelmeester is het baanbrekende programma van Daniël Arends. Winnaar Cameretten 2006, voor zijn vorige twee shows
genomineerd voor de cabaretprijs Neerlands Hoop. Grappig, innemend en expressief, maar ook onpeilbaar, scherp en verwarrend.
Daniël wordt alom - in de wandelgangen en daarbuiten - beschouwd als De Grote Belofte, dan wel Het Aanstormende Talent. Op punt van doorbreken dus.
Komt dat zien!
Regie: Ruut Weissman
Ik vond hem ook wel innemend en expressief. Onpeilbaar, scherp en verwarrend vond ik wel meevallen.
**********************
"Simpelweg de spannendste cabaretier van het moment" (Theo Maassen).
**********************
De pers over De zachte heelmeester:
Parool (****): Arends legt onze hypocrisie bloot
"In De zachte heelmeester valt alles op zijn plaats. Arends haalt de humor niet uit herkenning, maar uit schurende eerlijkheid. (...) Als het alleen maar grappen waren, zou je ze ‘te gemakkelijk' kunnen noemen. Maar in Arends' betoog zijn het vooral bloedserieuze voorbeelden van hoe mensen zich beschermen tegen pijn. Ook sterk zijn de persoonlijke verhalen. (...) Arends suggereert onzekerheid zonder het letterlijk uit te spreken. Schudt aan zijn eigen masker zonder het helemaal af te zetten. "Ik zou willen dat ik niet op mijn hoede hoefde te zijn. En dat jullie dat prima zouden vinden. " (...) Arends houdt je anderhalf uur aan een touwtje. Je wilt meer, maar krijgt het niet. Dat is razend spannend. Er komen verder meer dan voldoende mopjes voorbij. (...) Wat beklijft is echter de groei die Arends heeft doorgemaakt. Hij was immers als een goede stand-upcomedian. Dit is andere koek."
Voorbeelden van zijn persoonlijke verhalen zijn: dat hij verteld over zijn adoptie ouders, zijn pubertijd, zijn omvang (hij vindt zichzelf een dikke pinda), zijn relatie en zijn dochtertje. Hij verteld ook veel over zijn gevoelens.
NRC (****): Daniël Arends doortrapt in foute grappen
"In de regie van Ruut Weissman speelt Arends een doordachte voorstelling , waarin hij met ogenschijnlijk gemak accelereert en gast terug neemt, al naar gelang de opbouw van =zijn redeneringen meer of minder tempo vergt. In elk geval komen de grappen steeds uit een onverwachte hoek. Foute, incorrecte grappen zijn dat dus vaak, maar tegelijk lachwekkend. Althans: de in stand-up comedy hoogst bedreven Arends weet ze lachwekkend te maken door zijn publiek zo slim en met zo veel zachte dwang voor zich te winnen dat er nauwelijks meer enig verweer mogelijk is. Dat maakt hem tot een intrigerend cabaretier. "
Een voorbeeld van een foute grap was dat hij bij de oude vrouw van 80 de oorlog aanhaalde en iets riep over het verzet. De mevrouw werd daar echt boos over. Ik vond ook dat hij daar te ver ging.
Volkskrant (***)
"Daniël ergert zich dood aan al die meningen die worden rondgetetterd via talkshowtafels en sociale media. Het geschreeuw moet stoppen, illustreert hij aan de hand van een reeks rake voorbeelden. (...) Arends weigert om mee te doen aan de meningenbrij in de media, maar gelukkig is daar zijn vierde theatersolo, De zachte heelmeester. Daarin kan hij ongebreideld ‘verbaal agressief' zijn. (...) Arends is goed gebekt, en laat zijn publiek in anderhalf uur vele hoeken van het theater zien. Scherpzinnig. (...) Arends is een volleerde stand-up-comedian, die precies weet hoe hij zijn grappen moet timen en zijn publiek moet bespelen. "
Telegraaf (****)
"De winnaar van Cameretten 2006 paart bravoure aan een goede timing, slaat volop zijwegen in zonder uit de koets te raken en heeft ook nog iets te melden dat hout snijdt."
Verwachting
Gezien de lovende recensies waren mijn verwachtingen vooraf hooggespannen. Omdat er voor een deel grappen worden gemaakt als een stand up comedian is het nog de vraag hoe een en ander uit ging pakken. Elke voorstelling is daarom ook voor een deel anders. Hoofdthema ‘s komen wel terug.
Kijkwijzer Cabaret
Vorm
De voorstelling betrof een zogeheten ‘one man’ show. Daniel Arends stond alleen op het podium met als enig decor een aantal palen en een piano. Er was zo min mogelijk verder om de aandacht niet af te leiden van Daniel zelf. Hij was uiterst sober gekleed. Hij had gemakkelijke schoenen aan, een spijkerbroek, wit shirt en een jasje. Kleding die je normaal ook aan kunt doen voor elke andere gelegenheid. Eigenlijk was alles er op gericht om de aandacht niet af te leiden van Daniel en zijn grappen. Hij maakte zelfs een grap over de aankleding van het decor. Aan het begin van de voorstelling sloeg hij 1 toon aan op de piano en zei: “Zo, nu hebben we die tenminste gebruikt en dan staat ie er tenminste niet voor niets”. Hij heeft later nog wel een stuk op de piano gespeeld. Ik denk dat dat was om even op adem te komen, ter ontspanning omdat hij continu aan het werk was op het podium.
De theaterzaal van de Utrechtse stadsschouwburg is een lijsttheater. Het podium ligt verhoogd en de cabaretier kwam op vanuit de coulissen aan de zijkant. De zaal is verder heel hoog en heeft een arena opstelling. Ik zat op het balkon en had goed zicht over het geheel. Er werd weinig gedaan met lichteffecten. De spotlight was continu gericht op Daniel. Ook als het publiek een vraag werd gesteld en er kwam een antwoord uit de zaal dan bleef hij als enige belicht.
Af en toe was er wel muziek op de achtergrond. Vooral Klassieke. Daniel heeft ook nog een stuk klassiek piano gespeeld. Dat was eigenlijk een soort pauze voor hem. Er was geen echte pauze; hij is ruim anderhalf uur continu aan het werk geweest.
Daniel opende met een balletdans op een Engels nummer en Tai Chi bewegingen en had een heel verhaal waarom hij dat nodig vond. Hij verklaarde een en ander door te verwijzen naar zijn Aziatische roots. Hij zei: ‘het mooie van een vechtsport is eigenlijk daat je er voor moet zorgen dat je het niet nodig hebt’.
Hoewel Daniel Arends niet echt een stand up comedian is, speelde het publiek wel een belangrijke rol in zijn voorstelling. Een mevrouw van 80 jaar, die reageerde op een van zijn vragen, kreeg in zijn grappen een belangrijke rol. Hij vroeg haar o.a. waarom zij naar hem toe was gekomen. Haar antwoord was: ‘omdat jij zo lekker schuin bent.‘ Er ontstond zo wel een dialoog tussen haar en Daniel. Op een gegeven moment maakte hij een grove opmerking over haar verleden en de WOII en dat vond zij minder leuk. Dat zei ze ook en daarmee werd hij als het ware gedist. Hij bood zijn excuses aan en ging direct door met andere mensen in de zaal. Aan het einde van de avond kwam hij nog wel even bij haar terug en bedankte hij haar voor haar medewerking in de show.
Inhoud
Zoals al eerder aangegeven wisselt Daniel grappen met een interactie uit de zaal af met stukken cabaret. Dus sommige delen worden ter plekke verzonnen andere stukken zal hij in elke voorstelling gebruiken. Hij heeft heel veel zelfspot. Zo noemt hij zichzelf bijvoorbeeld ‘een dikke pinda.’
De thema’s die naar voren komen zijn vooral persoonlijk en autobiografisch. Daniel maakt veel grappen over zijn kersverse gezin, zijn pasgeboren dochtertje, over zijn verleden in Bussum en over zijn Indonesische afkomst. Zijn eigen leven loopt als een rode draad door de voorstelling. Deze thema’s komen wisselend aan de orde. Veel verhalend maar ook met een interactie met het publiek. Bijvoorbeeld met de vraag aan mensen: heeft u ook kinderen? Of: Kent u dat gevoel als uw vrouw....Bla bla? Maar ook: wie is er van Indonesische afkomst? De thema’s komen afwisselend met humor of meer serieus aan de orde. Bijvoorbeeld over zijn dochtertje sprak hij heel vertederend en over haar maakte hij geen grove grappen. Ook over zijn adoptie ouders eigenlijk niet. De leukste grappen vond ik die over zijn school en over Wiskunde. Vraag 6 is pi en LOL+ LOL= HIHI. En zijn verhaal over de slavernij. Hij roept dan uit: “Katoen is toch niet zwaar...”
Deze onderdelen zijn mij het meest zijn bijgebleven.
Functie
Het doel van de voorstelling was om het publiek te amuseren. Ik vond er niet echt een hele sterke boodschap in zitten. De voorstelling was bijvoorbeeld niet politiek geladen of zo. Ik vond het wel verrassend dat de hele zaal vol zat met veel jong publiek. En natuurlijk die mevrouw van 80. Er waren heel veel studenten en mensen onder de 30. Ik denk dat Daniel Arends deze mensen heel erg aanspreekt. Daniel bereikt zijn doel dan ook door gewoon over zijn eigen leven, dilemma’ s en dagelijkse beslommeringen te vertellen. Mensen herkennen dat en voelen zich daardoor denk ik aangesproken.
Sterke punten:
Ik vond het heel knap dat je ruim anderhalf uur naar hem kunt luisteren zonder dat je je verveeld. De verhalen die hij verteld zijn heel boeiend. En ook de interactie met de zaal. Dat vind ik echt heel sterk.
Zwakke punten:
Ik vond het stukje met de oude dame wat minder goed. Hij was soms met haar ook wel heel erg grof. Ik vind dfat je beter jongeren in de zeik kunt nemen dan zo’n oud mens. Hij had van mij ook wel iets minder over zichzelf hoeven te praten. Ik vind het leuker als hij over dingen verteld die iedereen kan meemaken.
Totale indruk
Zie tabel onderaan.
Eigen mening
Zoals in mijn motivatie al aangegeven vind ik deze vorm van kunst echt geweldig. Of ik nou naar Leon van der Zanden, Youp van t Hek of Gabriel Iglesia of iemand anders luister, ik vind cabaret gewoon heel leuk. Daniel Arends vind ik echt een topper. Dat komt omdat hij nog jong is, en relatief dicht bij mijn belevingswereld staat. Het schept ook een band dat hij hier in Bussum is opgegroeid. Door het bezoek aan deze voorstelling wil ik alleen nog maar vaker naar cabaretvoorstellingen of ze op TV zien. Gelukkig is het de tijd van het jaar dat er weer veel conferences op TV te zien zijn!
Ik heb van deze voorstelling ontzettend genoten en ik denk ook wel alles begrepen. Daniel verteld veel over zijn eigen leven en de keuzes die hij maakt en waarom hij doet wat hij doet. Dat is goed te begrijpen. Ook de grappen die hij met de zaal maakt zijn uit het leven gegrepen.
Het enige wat ik niet echt snap is de titel van de voorstelling. Deze is : ‘De Zachte Heelmeester’. Dit komt natuurlijk van het gezegde: ‘ Zachte heelmeesters maken stinkende wonden’. Wat dat precies met de voorstelling te maken heeft, lijkt me erg ver gezocht. Ik heb op internet gezocht of er ergens een verklaring voor de titel is, maar die heb ik niet gevonden.
![](http://www.weebly.com/weebly/images/file_icons/rtf.png)
rating_daniel_ckv.docx | |
File Size: | 142 kb |
File Type: | docx |